หลินซูผิง ผู้ซึ่งปู่ของเขาย้ายมาจากทางภาคตะวันออกมาอาศัยอยู่ที่หลัวชานในช่วงที่ไต้หวันตกอยู่ในอาณานิคมของญี่ปุ่น ปู่เล่าให้ฟังว่าสมัยนั้นอาหารการกินขาดแคลน คนญี่ปุ่นในหลัวชานจึงเริ่มทำเต้าหู้โดยใช้โคลนภูเขาไฟเป็นสารทำให้เต้าหู้จับตัวเป็นก้อน ชาวบ้านแถบนี้จึงเริ่มทำตาม พื้นที่ดอนในเขตภูเขานี้เกือบทั้งหมดเป็นที่เพาะปลูกธัญพืช และทุกๆครัวเรือนก็ทำเต้าหู้กันอยู่เป็นประจำ ทุกวันนี้เมื่อการคมนาคมสะดวกและเศรษฐกิจเติบโตดี เต้าหู้ทำเองกลายเป็นสิ่งหายาก จนกระทั่งในช่วงราวๆ ปี พ.ศ. 2533 เป็นต้นมา ผู้สูงวัยในชุมชนก็ต่างคิดถึงเต้าหู้ดินภูเขาไฟและเป็นจุดเริ่มต้นให้ชุมชนกลับมาทำเต้าหู้ชนิดนี้อีกครั้ง จนกลายเป็นกิจกรรมสันทนาการให้นักท่องเที่ยวมาเรียนรู้ได้